Er was eens een klein elfje, dat Wieke heette. Ze was een vrolijk elfje, dat graag naar school ging en bloemetjes met stuifmeel bestoof met haar vriendinnetjes. Eén keer per week ging ze op bezoek bij oma om koekjes te brengen Wieke woonde in het land Dromenië, waar alle dromen waar worden en omdat de meeste elfjes konden toveren, de één wat meer dan de ander, hadden ze alles wat hun hartje begeerden.

Op een vroege lentedag dreven er donkere wolken boven het land en tot hun schrik ontdekte een paar elfjes, die de knopjes van de sneeuwklokjes open getoverd hadden, dat ze daarna niet meer konden toveren. In de dagen die daarop volgde, raakten steeds meer elfjes hun toverkracht kwijt. Ze hadden geen idee hoe dat kwam.

Kleine Wieke was de hele week al ziek thuis. Tot haar schrik hoorde ze dat steeds meer vriendinnetjes, die haar kwamen opzoeken hun toverkracht kwijtwaren. Wieke had gelukkig nog wel toverkracht en haar oma, die het huis niet meer uitkwam, had ook nog toverkracht, vertelde haar moeder.

“Er moet iets in de lucht zitten,” zei papa en hij keek bezorgd naar de donkere wolken die boven de bloemenvallei hing. De vallei zag er triest uit, nu de bloemknopjes niet opengingen.

“Alleen de elfjes die binnen zijn gebleven, kunnen nog toveren!” vertelde mama.

‘Wat moeten we doen?” vroeg Wieke angstig.

“Jij moet binnen blijven, tot we uitgevonden hebben hoe het komt en hoe we kunnen zorgen dat iedereen weer kan toveren.”

“Maar papa, ik voel mij goed. Ik heb al een week binnen gezeten. Ik wil buiten spelen!”

“Nee, Wieke, dat gaan we niet doen. We hebben jouw toverkracht hard nodig. Stel je voor dat je het kwijtraakt. Weet je hoe ongelukkig je moeder en ik ons voelen, nu we niet meer kunnen toveren?”

Dat kon Wieke zich wel voorstellen. De tranen schoten in haar ogen bij het idee dat ze ook niet meer kon toveren. Ze zou een zoet meisje zijn en binnen blijven. Gelukkig voelde ze zich niet meer ziek, dus kon ze zich vast vermaken met andere dingen. Terwijl papa en mama naar de elfenraad gingen, ging Wieke koekjes bakken. Ze deed het zonder toverkracht, want anders waren ze te snel klaar.

Lees het vervolg: