Werken voor mevrouw de Pauw, was als werken voor rupsje nooitgenoeg. Terwijl Annette de ramen stond te zemen, zag ze in de reflectie van het glas madame in haar chaise lounge liggen, met een glas Martini in haar hand, glimlachend om het keffertje dat steeds naar de benen van haar hulp springt. Op een dag neem ik wraak, dacht Annette. Tussen de middag ging ze naar de slager en verdween daarna een half uur in de keuken. Even later liep ze de kamer binnen en dropte het keffertje, verpakt als rollade bovenop de dame.

‘Ik neem ontslag.’